کف پای قوس دار :

در این بیماران قوس کف پا، بیش از حالت عادی است. شایعترین علت، بیماری های نوروماسکولر و یا عصبی عضلانی می باشند.

بیماری هایی مانند فلج اطفال، شارکوماری توث، آسیب های شعاعی و یا آسیب اعصاب پا و سایر بیماری های عصبی عضلانی می توانند در دهه اول زندگی به آرامی قوس کف پا را افزایش دهند.

علائم:

علت ایجاد این بیماری، عدم تعادل در توان عضلات اطراف مچ پا و پاست. در نتیجه در ابتدای شروع بیماری، مفاصل همچنان حالت انعطاف پذیر دارند اما به مرور از میزان انعطاف پذیری کاسته می شود و به خصوص ، پس از گذر از دوران بلوغ استخوانی، بدشکلی های استخوانی نیز ایجاد می شود. در ظاهر قوس کف پا افزایش دارد و به دنبال آن بدشکلی های انگشتان و به خصوص شست پا، چرخش به داخل پاشنه، حرکت پاشنه به سمت پایین و یا بالا، ایجاد زخم های پوستی در مناطقی از پا که بیشتر با زمین تماس دارند، پیچ خوردگی های مکرر پا ممکن است بسته به نوع عامل ایجادکننده افزایش قوس کف پا ایجاد گردد.

تشخیص:

علت ایجاد کننده افزایش قوس کف پا، از آن جهت مهم است که پیشرونده بودن و یا نبودن آن را پیش بینی می کند. بررسی سابقه خانوادگی بیمار، معاینه کامل پا از لحاظ برررسی ساختارهای درگیر، رادیوگرافی، بررسی تست های عصبی و عضلانی در شروع تشخیص ضروری می باشد.

درمان:

بسته به نوع بیماری ایجاد کننده این اختلال، درمان ها در مراحل اولیه شامل فیزیوتراپی و استفاده از برس وارتوز است اما آنچه مهم است لزوم تبحر جراح، در تعیین زمان جراحی است چرا که با گذشت زمان و بلوغ استخوانی، بدشکلی ها پایدارتر و راه رفتن سخت تر می شود.