شانه منجمد

شیوع  بیماری شانه منجمد 2 درصد می باشدو به حالتی اطلاق می شود که حرکات شانه در تمام جهات چه به صورت فعال و چه غیر فعال محدود می شود. بیشتر در زنان با سن بالای 50 سال که سابقه طولانی بی حرکتی مفصل دارند و یا سابقه دیابت, سکته قلبی , سکته مغزی , کم کاری تیروئید و دیسک گردن دارند اتفاق می افتد. ضربه و یا اعمال جراحی شانه هم می تواند باعث آن شود.

در 30 درصد موارد در شانه مقابل هم ایجاد می شود.در حقیقت مایع مفصلی کم می شود و فیبروز در مفصل ایجاد می شود.

فاز اول:

در ابتدا درد به صورت تدریجی شروع می شود.دردی که در شبها بیشتر است و با خوابیدن بر روی شانه درگیر تشدید می شود. و به خاطر درد از اندام کمتر استفاده می شود.

فاز دوم:

در فاز بعد , به علت بی حرکتی ناشی از درد محدودیت و خشکی مفصل پیش می آید و به مدت 3 ماه ادامه می یابد و فرد در کارهای روزانه به مشکل بر می خورد.

فاز سوم:

چند ماه طول می کشد و بدون درمان حرکات باز می گردند و درد ازبین می رود اما محدودیت حرکت هیچگاه به حالت نرمال باز نمی گردد.

تشخیص:

بهترین روش تشخیص آرتروگرافی است که ماده حاجب با حجم کم وارد مفصل می شود.این کار حتی جنبه درمانی دارد.

این بیماری خود محدودشونده است و فقط در 10 درصد مواردبیماران عوارض طولانی مدت خواهند داشت. در صورتی که علایم در دست غالب باشد پیش آگهی بهتر است.

درمان:

درمان در ابتدا به صورت غیر جراحی و جهت کنترل درد و التهاب است.فیزیوتراپی موثر است. تزریق کورتون در مراحل اولیه موثر است. می توان چسبندگی ها را زیر جراحی هم باز کردکه در افراد با پوکی استخوان به علت احتمال شکستگی نباید انجام شود.

اگر همزمان پارگی تاندون روتاتور کاف شانه وجود دارد باید تا زمان بهبودی شانه منجمد , درمان پارگی تاندون به تاخیر بیفتد.