اسکلرودرمی

در این بیماری پوست براق و سفت می شود. دو نوع اسکلرودرمی وجود دارد: اسكلرودرمي موضعي و اسكلرودرمي سيستميك.
در اسكلرودرمي موضعي ، بيماري به پوست و بافتهاي زيرين پوست درگيرشده محدود می شود. این بیماری مي تواند به شكل لكه اي (مورفه آ) يا به شكل يك نوار سخت شده (اسكلرودرمي خطي) باشد.
در نوع سیستمیک، فرایند گسترده است و نه تنها پوست بلکه دیگر اعضای داخلی بدن را درگیر میکند. تشخیص اسکلرودرمی بیشتر یک تشخیص بالینی است به این معنا که علایم بیمار و معاینه فیزیکی مهمترین تست های تشخیصی هستند.هیچ تست تشخیصی منفردی برای اسکلرودرمی وجود ندارد. تستهای آزمایشگاهی برای رد سایر بیماریهای مشابه، ارزیابی نحوه فعالیت بیماری و تعیین درگیر بودن سایر اعضای بدن در جریان بیماری اسکلرودرمی است. نشانه های زودرس عبارتند از تغییراتی در رنگ انگشتان دست و پا حین تغییر حرارت از دمای داغ به سرد (پدیده رینود) و زخمهایی در نوک انگشتان. اغلب پوست نوک انگشتان دست و پا بسرعت سفت و براق میشود. این تغییر میتواند در پوست روی بینی نیز اتفاق بیفتد. بتدریج سختی پوست گسترش پیدا میکند بطوریکه در موارد شدید در نهایت ممکن است تمام بدن را گرفتار سازد. انگشتان متورم و مفاصل دردناک ممکن است در مراحل زودرس بیماری اتفاق بیفتد.
در سیر بیماری، بیماران ممکن است دچار تغییرات بیشتر پوست ، نظیر گشاد شدن قابل مشاهده عروق کوچک (تلانژکتازی)، تخریب پوست و بافت زیر جلدی (آتروفی) و رسوبات زیر جلدی کلسیم (کلسیفیکاسیون) شوند. اعضای داخلی ممکن است درگیر شوند و پیش آگهی طولانی مدت بستگی به نوع و شدت درگیری اعضای داخلی دارد.