آرنج تنیس بازان:

اکثرا در افراد غیر ورزشکار رخ می دهد و در زنان خانه دار بیشتر اتفاق می افتد.سن شایع ایجاد آن 50 سالگی است.برجستگی استخوانی ناحیه خارجی آرنج محل چسیسدن تاندونهایی است که نقش خم کردن مچ دست به عقب و چرخاندن مچ به سمت خارج می شوند. استفاده بیش از حد از این حرکات منجر به ایجاد پارگی های بسیار ریزی در محل چسبیدن این تاندون ها به استخوان آرنج می شوند و در نتیجه آن التهاب و درد در این ناحیه ایجاد می شود.

علایم:

بیماران درد خفیف و تدریجی در زمان حرکاتی مانند بستن شیر آب و چرخاندن کلید یا دستگیره را دارند. بر روی محل استخوان برجسته خارجی آرنج حساسیت در لمس وجود دارد. در معاینه حرکات آرنج بدون مشکل و درد انجام می شود اما در هنگام مشت کردن دست این درد افزایش می یابد.

تشخیص:

تشخیص اغلب بالینی است چرا که در رادیوگرافی علامت خاصی دیده نمی شود گرچه گاهی رسوب کلسیم در محل چسبیدن تاندونها مشهود است.ام آر آی هم می تواند در تشخیص کمک کننده باشد.

درمان:

درمان غیر جراحی در 95 درصد موارد موثر است.

استفاده از یخ

استراحت

داروهای ضد التهاب

تزریق کورتون و بی حس کننده ها و سپس انجام مانورهای خاص جهت آزادسازی چسبندگی ها

استفاده از بریس

تزریق خون بیمار جهت پی آر پی نیز در درمان موثر است.

در صورتی که یک سال به درمانهای معمول پاسخی نداد از جراحی استفاده می شود.