مراقبت از پای دیابتی :
- دانستن مشکل موجود:
– درک کنید که عدم وجود حس طبیعی در پاها به علت دیابت است. به یاد داشته باشید که هوشیاری، بهترین راه برای پیشگیری از مشکلات پا می باشد.
پاهای خود را بازرسی کنید:
- پاهای خود را روزانه بازرسی کنید.
- می توانید از یک آینه و یا کمک یک فرد دیگر برای معاینه قسمتهایی از پا استفاده کنید که نمی توانید آن را ببینید.
- با دقت به تمام پاها برای ترک ها، تاول ها، کبودی ها، لکه های قرمز، بریدگی ها، و زخم ها نگاه کنید. پوست بین انگشتان را خیلی مرطوب نگه ندارید.
پاهایتان را بشویید:
- پاهایتان را هر روز با آب ولرم و صابون ملایم بشویید.
- همیشه دمای آب را با دست خود تست کنید. اگر دست ها هم مشکل حسی دارد می توان از فردی دیگر برای تست درجه آب، کمک خواست. به یاد داشته باشید ممکن است پاهای خود را بسوزانید و حتی احساس نکنید.
- بین 2 انگشت را با دقت و آرام خشک کنید.
مراقب سوختگی باشید:
- اگر در پاهایتان شبها احساس سرما می کنید با جوراب به رختخواب بروید.
- هرگز از پدهای گرمایشی، بطری های گرم، یا سایر منابع گرمایی، برای گرم کردن پاها استفاده نکنید. چون در عرض یک دقیقه باعث آسیب به پوست می شود.
- بر روی سطوح داغ مثل شن های داغ ساحل، یا سطوح سیمانی اطراف استخرهای شنا، بدون کفش راه نروید زیرا این باعث آسیب به پوست شما می شود.
- مراقبت از پوست :
- در جهت مرطوب نگه داشتن پوست پا، پس از حمام از یک لایه نازک لوبریکانت های روغنی، یا کرم مثل ژل پترولئوم یا مرطوب کننده های مخصوص افراد دیابتی، استفاده کنید.
- از کرم، پماد و لوسیون ها بین انگشتان، استفاده نمایید.
- از چسب ها و چسب زخم، بر روی پوست استفاده ننمایید این می تواند باعث زخم های پوستی و بدنبال آن عفونت شود.
- از مصرف کرم ها و یا لوسیون های حاوی الکل خودداری نمایید.
- مراقبت از ناخن:
- در هنگام گرفتن ناخن، امتداد ناخن ها باید مستقیم باشد و گرد نباشد و بافت نرم گوشه های ناخن ها، نباید بیرون بزند.
- سوهان زدن ناخن ها به صورت روزانه، تعداد دفعات گرفتن ناخن را کم می کند اما باید مواظب بود سوهان با پوست خشک اطراف ناخن، تماس پیدا نکند.
- اگر بینایی ضعیفی دارید، اعضای خانواده در مراقبت از ناخن به شما کمک کنند.
- اگر ناخن ها، ضخیم شده اند و برای چیدن سخت شده اند با پزشک مشورت کنید.
- پینه و میخچه :
- از سنگ پا به صورت آهسته و آرام بر روی پینه ها در حمام استفاده کنید در حالی که پاها مرطوب هستند.
- از مواد شیمیایی، یا آنتی سپتیک های قوسی برای خارج کردن پینه یا میخچه استفاده نکنید زیرا باعث سوختگی می شوند. میخچه ها را هیچگاه قطع نکنید.
- جوراب
- مهم است که شما همیشه و به درستی، یک جوراب ساق بلند یا کوتاه به پا داشته باشید.
- جوراب های پددار، به شما در جهت کاهش فشار بر پاها کمک می کند.
- دنبال جورابهایی باشید که از کتان ساخته شده اند. این ماده اصطکاک روی پوست را کاهش می دهد.
- از جورابهایی که قسمت بالای آن کش دار است و همچنین جورابهای درزدار، استفاده ننمایید.
- روزانه جورابهای خود را بشویید.
- پوشیدن کفش :
- هرگز، حتی در خانه، با پای برهنه راه نروید.
- بدون جوراب، کفش به پا نکنید.
- هر روز، داخل کفش را از نظر وجود جسم خارجی، میخ، پارگی ها، بررسی کنید.
- در طول روز کفش های خود را تعویض کنید. این کار باعث کاهش اثرات فشاری بر پا می شود.
- در طول زمستان، اقدامات احتیاطی ویژه ای انجام دهید. جوراب پشمی و کفشهای محافظ و چکمه هایی با آستر پشمی استفاده کنید.
- انتخاب کفش:
- به یاد داشته باشید، افراد دیابتی که اعصاب پای درگیر دارند نمی توانند بر طبق مد، کفش بپوشند. مشکلات بسیار جدی پا، ناشی از فشار کفش است.
- از صندل هایی که یک زبانه بین انگشتان پا دارند استفاده ننمایید.
- به فروشنده کفش خود گوشزد کنید که دیابت دارید.
- باید دقت کنید کفش موردنظر، به قدر کافی طول و عرض و ارتفاع در جلو برای انگشتان داشته باشد. خصوصاً اگر انگشتان پای شما، حالت جمع شده دارد.
- کفش هایتان را، بعد ازظهرها خرید کنید. کفش ها، باید در زمان خرید، راحت باشند و نباید به کشش کفش وابسته بود.
- کفش باید از جنس چرم و یا پارچه باشد. از کفشهای با جنس سخت و یا سنتتیک، که قابلیت ارتجاعی یا تنفس ندارند و مثلاً از جنس پلاستیک هستند استفاده ننمایید.
- زمانی که کفش جدیدی به پا می کنید، مکرراً پاها را معاینه کنید. در روز اول کفش جدید را بیش از یک ساعت به پا نکنید.