تاندونیت آشیل:
آشیل بزرگترین و قوی ترین تاندون بدن است. خونرسانی این تاندون در 2 تا 6 سانتی متر بالای استخوان پاشنه ( کالکانئوس) بسیار کم است. بنابراین استعداد این ناحیه به پارگی ها، التهابات و تغییرات دژنراتیو و فرسایشی زیاد است. البته به علت خونرسانی کم، خود تاندون آشیل مستعد التهاب بیشتر در لایه پوشاننده آشیل( پاراتنون) ایجاد میشود.
تاندونیت آشیل به سه مرحله تقسیم میشود:
حاد¬ تا 2 هفته
تحت حاد ¬ 3-6 هفته
مزمن ¬ بیشتر از 6 هفته
تاندونیت آشیل بر اساس ماهیت و محل التهاب، انواع مختلفی دارد. گاهاً درد در قسمت محل چسبیدن آن به استخوان پاشنه ایجاد میشود و حتی ممکن است منجر به تشکیل استخوانهای اضافی در این ناحیه شود. در انواع دیگر، درد بالاتر از محل چسبیدن به استخوان پاشنه است که میتواند همراه با التهاب غلاف تاندون( پاراتنون)، افزایش ضخامت تاندون، ندولایته، تغییر رنگ تاندون، فیبرپلاسیون و رشته رشته شدن تاندون و پارگی های داخل تاندون باشد.
همه این موارد می توانند منجر به پارگی تاندون شوند.
علائم بالینی:
- درد ناحیه 6 سانتی متری انتهایی تاندون
- درد اغلب با فعالیت صبحگاهی شروع میشود و با ورزش تشدید می یابد.
- با افزایش درگیری، درد درهنگام راه رفتن هم وجود دارد.
- علائم اولیه، با دردهای ناگهانی گذرا، یا دوره های نمود کننده درد شدید، همراه با دویدن مشخص میشود.
- بعضی بیماران، حتی در حالت استراحت هم درد دارند.
درمان:
میتواند به صورت جراحی و یا غیرجراحی درمان انجام شود.
اکثر بیماران با دردهای پشت پاشنه با درمان غیرجراحی درمان میشوند و نیمی از بیماران از درمان خودراضی هستند. مهمترین عامل موفقیت درمان غیرجراحی، طول مدت علائم است که با افزایش زمان علائم بالینی، پاسخ به درمان دشوارتر میشود. درمانهای جراحی متناسب با منطقه درگیر و نوع درگیری، متفاوت می باشد. ونتایج رضایت بخشی ایجاد میکند.